Zelfbeschikkingsrecht

Zelfbeschikkingsrecht

Toen de idealistische Amerikaanse president Woodrow Wilson in een toespraak in 1918 ‘zelfbeschikkingsrecht’ tot een fundamenteel recht verhief, maakte hij een doos van Pandora open. Want wie is die ‘zelf’ die beschikt? Wanneer is een volk zo duidelijk een volk dat de interne eenheid groter is dan de verbondenheid met de buren? En wat moet er gebeuren als de ‘zelfbeschikkers’ het onderling helemaal niet eens zijn? Afgelopen weekeinde stemden de Koerden in noord-Irak voor een eigen staat, in overweldigende unanimiteit.  In Catalonië is 49% tegen afscheiding. En hoe zit het met de belangen van degenen die worden verlaten? Leggen die helemaal geen gewicht in de schaal? Het zijn vaak de rijken die zich willen afsplitsen: Catalonië en Koerden, maar ook noord-Italianen, Biafra (het olierijke deel van Nigerië), Schotten (het olierijke deel van Groot-Brittanië). Slechts 10% van de landen in de wereld is echt homogeen, dus universele erkenning van ‘zelfbeschikkingsrecht’ veroorzaakt veel meer problemen dan het oplost. Zegt Joseph Nye, oud-staatssecretaris BZ en prof op Harvard. (op Project Syndicate ook meer over afscheiding)