Wetenschapsfraude

Wetenschapsfraude

Genetica ontdekt in 2015 verschillende studies (‘papers’) over een gen dat zij had ontdekt en beschreven in een publicatie in 1998. De verhalen waren allemaal gepubliceerd in China, en hadden hetzelfde taalgebruik, en dezelfde onregelmatigheden. Hoe waren die in de ‘peer review’ niet ontmaskerd? Ze ontwikkelde een software programma, getiteld Seek & Blastn (go.nature.com/2hsk06q), samen met een collega, om artikelen te vinden die bepaalde nucleotide sequenties verkeerd hadden geïdentificeerd. Ze ontdekten tientallen studies, waarvan 17 werden ingetrokken na vragen. Ze schreven naar 48 auteurs van dergelijke studies met vragen; niet één antwoordde. ‘Waarom is iedereen zo gretig om te praten over slechte research, maar heeft niemand zin om te praten over opzettelijke misleiding?’ Vraagt ze zich af. Haar theorie: fraude is een afwijking van de beroepsnormen, dus wetenschappers willen daar niet graag over nadenken. (tip JJ Saris)