Unanimiteit is verdacht

Unanimiteit is verdacht

Kennelijk was er een regel in oud Joods recht: als alle rechters iemand unaniem schuldig achten, wordt hij vrijgelaten. Want dat wijst er op dat er een fout zit in het proces. Deze regel, gedistilleerd uit ervaring, is een verschijningsvorm van het ons bekende: als iets te mooi is om waar te zijn, is het waarschijnlijk te mooi om waar te zijn. Unanimiteit is gevaarlijk, want kansberekening heeft ons geleerd dat het hoogst onwaarschijnlijk is dat een grote groep mensen het over iets eens kan worden. Dit werd uitgewerkt met een experiment met ‘line-ups’: het Amerikaanse systeem waarbij getuigen een verdachte uit een rij willekeurige mensen moeten pikken. Hoe meer getuigen unaniem één persoon aanwijzen, hoe kleiner de kans dat ze gelijk hebben. Het hangt af van de ingewikkeldheid van de casus. Een appel identificeren in een rij bananen is makkelijk. Maar als de hoeveelheid informatie nodig voor een goede beslissing groot is, neemt de kans op vergissingen toe en wordt unanimiteit dus verdacht.