Tijdverspilling

Tijdverspilling

Een lezer vroeg ooit waarom The New Yorker alleen maar positieve recensies van boeken publiceerde. Het antwoord van William Shawn (hoofdredacteur 1952-1987) was ongeveer: waarom zouden wij de kostbare tijd van onze lezers verdoen met het bespreken van een boek dat we zelf niet eens goed vinden? Een bewonderenswaardige levenshouding, die ik zo veel mogelijk overneem. Maar soms moet ik even iets kwijt. Een lezer – die vaak met hele goede tips komt – stuurde me een artikel met de volgende kop: ‘We hadden dit eerder serieuzer moeten nemen.’  Daarvan gingen mijn nekharen overeind staan. Dat is nou typisch een voorbeeld van achteraf-wijsheid en journalistengezeur. Verspilling van inkt en de tijd van de lezers. Bovendien: deze kop kun je overal boven plakken. Kinderporno. Soft-drugsbeleid. Afghanistan. De KNVB. Covid-19. Dit verhaal ging over klimaatverandering. Wat hebben we hier aan?? Erger nog – uit de eerste alinea blijkt dat ‘we’ in dit geval ‘de media’ betrof. Oftewel: wij van de media hebben onze taak verzaakt. Hoe dik kun je jezelf opblazen? Denken ze daar bij de Groene echt dat de wereld bij de hand genomen moet worden door ‘de journalistiek?’

Goed. Dat was het. Ik zal me voortaan weer inhouden.