Stirling Moss 1929-2020

Stirling Moss 1929-2020

Er zijn van die dingen waarvan je weet dat ze waar zijn, maar die je niet kunt bevatten. Zoals: de Engelse autocoureur Stirling Moss reed the Mille Miglia (1.000 mijl, 1.600 km) in 1955 in tien uur – een gemiddelde snelheid van 160 km/u. Gemiddeld. Tien uur achter elkaar. Stirling Moss is dit weekeinde overleden. Necrologieën (waarom klinkt dat toch veel naarder dan ‘obituaries?’)  hier in de New York Times en de Guardian. Hij reed niet alleen als een beest, hij had ook wel goeie teksten. Hij vroeg zich af waarom mensen wilden lopen als God ze voeten had gegeven die precies op pedalen passen. De Mille Miglia was moeilijk, ‘maar het hielp enorm dat als je een ongeluk zou maken, dat het flink pijn zou doen. Dat bevorderde de concentratie.’ Op de laatste etappe in 1955, van Cremona naar de finish in Brescia, ‘reden we 165,1 mijl gemiddeld (266 kilometer per uur). Dat was best snel.’ Hij stopte met racen op zijn 33ste na een zwaar ongeluk.

Wie meer wil weten (had hij tijd voor een plas? Heeft hij iets gegeten onderweg?) zie interview hier. En hier het originele, legendarische verslag uit 1955 van navigator Denis Jenkinson, zonder wie Moss nooit had gewonnen. In een Mercedes, tien jaar na het einde van de oorlog. Jenkinson schrijft vol respect en zelfs enige genegenheid over de Duitse mecaniciens.

PS Jenkinson schrijft, en wie kan het beter weten: ‘Our total time for the course was 10 hr. 07 min. 48 sec., an average of more than 157 k.p.h. (nearly 98 m.p.h.) and our average for the miles from Cremona to Brescia had been 123 m.p.h.’