Sterfte

Sterfte

Vorige week vertelde ik u over EuroMoMo: sterfte in 24 Europese landen, ongeacht oorzaak. Publiceert iedere donderdag. Dus ook gisteren. De voorpagina staat nu vol voorbehouden. Dus laat maar zitten. Maar deze pagina, binnenin, stemt tot nadenken. (Zet de cursor op het begin van de donkerblauwe balk onderin.)

In de eerste week van januari 2017 waren er opvallend veel doden in Spanje, Portugal, Italië, en ook bovengemiddeld veel in Engeland, Ierland, Zweden, Noorwegen en Griekenland – en Nederland. Meer dan tot nu door Corona. Maar wat moeten we ermee? Dat er in de winter meer doden zijn. Soms door griep, soms door kou. Soms door Corona. Is dat voer voor beleidsmakers? Nee. Want het argument ‘Het is niet ongewoon’ snijdt geen hout. De ziekenhuizen liggen nu vol, er is een capaciteitsprobleem. Dus wat we willen voorkomen is onnodige sterfte, sterfte die wordt veroorzaakt door management.

Het CBS schreef destijds:

‘In januari 2017 overleden 15,8 duizend personen, 26 procent meer dan in een gemiddelde maand in dat jaar. De hoge sterfte in januari 2017 was de hoogste van de afgelopen halve eeuw. In totaal overleden in 2017 meer dan 150 duizend personen, het hoogste aantal ooit. (…) Ook in andere Europese landen is dit het geval.’
‘Een groeiende bevolking met een toenemend aantal ouderen zorgt ervoor dat, ondanks een stijgende levensverwachting, het aantal overledenen jaarlijks stijgt. Sinds 1950 is het aantal overledenen daardoor bijna verdubbeld. In de toekomst mogen we verwachten dat het jaarlijks aantal sterfgevallen blijft stijgen door een toenemend aantal ouderen.’

(NB: CBS spreekt van absolute aantallen, EuroMoMo van afwijkingen van de norm).