Rusland voldoet aan alle verwachtingen

Poetin organiseert een invasie in een ‘bevriend’ buurland – hij bezet de Krim in Oekraine. Gaan we nu eindelijk eens onze tanden laten zien? Zoals De Bicker in januari schreef: Durft er al iemand het woord ‘Sudetenland’ in de mond te nemen?

(…) ‘Waar we wel op moeten letten is retoriek. ‘Bladerende door de recente boeken over onze laatste ontmoeting met ’14, zie je wel een ding dat je een rilling bezorgt,’ schrijft Adam Gopnik in The New Yorker. ‘Het onophoudelijke hameren op schande en gezichtsverlies, op positie en geloofwaardigheid, op de vrees om als ‘zwak’ te worden gezien klinkt door in de retoriek van 1914. (…) Het schrikbeeld te worden gedegradeerd tot een ‘tweederangs macht’ dreef de oorlog voorwaarts. De Duitse Keizer zei herhaaldelijk dat hij niet meer zou toestaan dat hij zou worden vernederd door de Britten. Lloyd George in Londen vond dat Engeland ten strijde moest trekken omdat het anders niet meer ‘serieus genomen’ zou worden in de gremia van Europa. Zinloze oorlogen worden haastelijk begonnen als de taal van eer en geloofwaardigheid wordt gesproken.’

Wat president Poetin van Rusland roept over het ‘Moederland’  dat beschermd moet worden, en de eer van Rusland – dat zijn gevaarlijke kreten. Als hij denkt dat Oekraïne niet tot de EU kan behoren omdat daarmee Rusland gevaar loopt, is dat een vorm van demagogie die tot iets veel gevaarlijkers kan leiden. Heeft iemand al een vergelijking durven trekken tussen Sudetenland en Oekraine?’

Niet omdat er ‘eer’ in het spel is, maar omdat wij er belang bij hebben dat dictators duidelijk wordt gemaakt waar de grenzen liggen.

Het volledige artikel hier.