Organen kweken

Organen kweken

Stamcellen van de huid van een menselijke foetus zijn geïnjecteerd in het embryo van een aap. Wat moeten we daar nou van vinden? Dat is toch luguber, op zijn minst? Website ‘Practical Ethics’ van Oxford U. bespreekt. Met verwijzingen naar de film Planet of the Apes (1968, astronauten keren terug na lange reis en ontdekken dat apen de directie hebben overgenomen van mensen) en de roman Never Let Me Go van Kazuo Ishiguru (waarin klonen van mensen worden gefokt op boerderijen om organen te leveren voor transplantaties). Moeten wij organen van beesten transplanteren? Waar ligt de grens tussen mens en dier? Wat staan wij toe? Voorstel in dit essay: als er levende ‘chimera’s’ gemaakt worden, moeten eerst de cellen worden uitgeschakeld die de ontwikkeling van menselijke hersenen veroorzaken; en twee, de eerste chimera’s zouden bestudeerd moeten worden, in groepen, om te zien hoe ver ze cognitief zijn ontwikkeld, en hoe goed ze kunnen communiceren. ‘Oftewel, hun morele status zou moeten worden vastgesteld voordat ze worden behandeld als gewone dieren.’

Maar hoe ethisch is het kweken van organen voor donatie überhaupt, vragen de schrijvers zich af. In Australië is een derde van de ‘gehandicapte levensjaren’ terug te brengen tot leefgewoontes – drinken, roken, zitten – die kunnen worden afgeleerd.  In datzelfde land heeft maar een derde van de inwoners een donorcodicil getekend.