Musk en Mars
Musk en Mars
“Iemand – waarschijnlijk SpaceX, waarschijnlijk binnen tien jaar – gaat mensen naar Mars sturen,” zegt Tim Urban. “Ja joh, ‘tuurlijk” denkt de nuchtere Hollander. Maar het is moeilijk om niet aangestoken te worden door zijn enthousiasme, en de onverzettelijkheid van Elon Musk die al 14 jaar bezig is met dit project: niet een missie naar Mars, nee, het koloniseren van de planeet. Hoeveel mensen heb je nodig om een bestendige, autarkische beschaving op te bouwen? Een miljoen. Hoe lang duurt het voordat je die hebt? 10.000 vluchten, pendeldiensten, met aanvankelijk 100 passagiers. Tien miljoen ton bagage om fabrieken te bouwen etc. In 2050, na 25 jaar vluchten, zullen er nog steeds maar 100.000 mensen op Mars zijn. Eén van de eerste prioriteiten is een fabriek te bouwen op Mars die brandstof maakt voor de terugvluchten. Dat maak je uit vloeibare zuurstof (O2) en methaan (CH4), die je kunt maken uit H2O (ijs) and CO2, die beide overvloedig aanwezig zijn op Mars. Hoe veel kost een ruimtevlucht en waarom? Ze zijn zo duur omdat ze maar één keer vliegen. Stel je voor dat een Boeing 747 na iedere vlucht neerstort. Dus moeten we ruimteschepen en raketten bouwen die herbruikbaar zijn. En groot. De BFR, zoals Tim Urban hem noemt (Big F**** Rocket, vrij naar de BFG, Big Friendly Giant, van Roald Dahl) is 122 meter hoog en 12 meter in diameter – 3x zo groot als de grootste raket ooit gebruikt, de Saturn V. Hoe houd je de vlucht kort? Door de capsule vol te tanken tijdens de omloop op aarde. Dat maakt de vlucht mogelijk in 3 maanden, niet 6-9 zoals tot nu gedacht. Vluchten alleen op de momenten dat Aarde en Mars dicht bij elkaar zijn (‘opposities’), ongeveer iedere twee jaar. In januari 2025, over acht jaar, zou de eerste bemande vlucht moeten vertrekken. In 2065 gaan er iedere ‘oppositie’ 1.000 ruimteschepen naar Mars – of terug, want tegen die tijd kun je heen en weer. Musk vergelijkt deze mensen met pelgrims die de Atlantische Oceaan overstaken. Stelselmatig en geduldig bouwen aan een tweede wereld. Schepen waren duizenden jaren simpel en beperkt, totdat Amerika werd ontdekt en het nuttig werd om schepen voor oceaanreizen te bouwen. Het is een inspirerend avontuur voor de hele mensheid. Denk aan Apollo-11, als u zo oud bent – de hele wereld zat aan de televisie gekluisterd om de maanlanding te zien. Hoe spannend zou het niet zijn om de kolonisatie van Mars te volgen als een soort Big Brother? (En wat zouden de televisierechten niet waard zijn.) Natuurlijk zijn er onnoemelijk veel “ja, maars”. Hoe moet een mens leven op Mars? Nou ja, het is niet veel onvriendelijker dan Antarctica en daar zijn ook permanente kolonies. Hoe doe je landbouw bij -60º? Waarom zouden mensen gaan? The Economist (betaalmuur) heeft nog meer van dat soort bedenkingen. Ars Technica is niet zo lyrisch als Urban. Maar Musk kluunt door. SpaceX ontwerpt zijn eigen raketten, zijn eigen motoren, zijn eigen systeem om gebruikte raketten veilig te laten landen. Voor een fractie van de prijs van NASA. En het is onweerstaanbaar inspirerend. “Träume keine kleinen Träume, denn sie haben keine Kraft,” zei Goethe.