Kudde of niet?

Kudde of niet?

Dit is van vorige week, en van The Economist. Die citeer ik meestal niet omdat ik er van uitga dat u die toch al leest. Maar dit is een goed stuk omdat het recht in het hart van de hele discussie gaat: doen we te veel of te weinig om Corona te bestrijden? Twee groepen van artsen, serieuze mensen, geen twitteraars, staan lijnrecht tegenover elkaar.

Begin oktober publiceerden drie epidemiologen en gezondheids-experts den de universiteiten Harvard, Stanford en Oxford een pamflet waarin ze pleitten voor groepsimmuniteit: laat het virus zich verspreiden onder jonge en gezonde mensen, en scherm kwetsbaren af.

Tien dagen later kwam er een repliek, in de vorm van een open brief in The Lancet. Groepsimmuniteit is ‘een gevaarlijke misvatting die niet wordt ondersteund door wetenschappelijk bewijs.’

Beide petities zijn inmiddels ondertekend door duizenden wetenschappers.

Groepsimmuniteit zegt: slechts slechts 5% van de mensen is kwetsbaar. Het belangrijkste argument tegen ‘groepsimmuniteit’ is dat het nog niet zeker is hoe lang mensen die het virus hebben gehad, immuun blijven. Misschien niet langer dan een jaar. En hoeveel mensen moeten besmet zijn geweest voordat je groepsimmuniteit hebt bereikt? Misschien 43%. En het is onmogelijk om in te schatten hoeveel mensen er in de tussenliggende periode overlijden, of blijvende gevolgen overhouden aan de besmetting. Als slechts 1% van de besmetten blijvende gevolgen overhoudt, zijn dat tienduizenden extra gevallen voor de zorg.

Dus, zeggen de tegenstanders: deze benadering is ‘high risk- high reward.’

De voorstanders van groepsimmuniteit zeggen: door lockdowns en economische verlamming krijg je veel meer doden op de lange termijn.

Details in het artikel.

Intussen blijft het een raadsel. Zweden, met zijn groepsimmuniteit-beleid, heeft heel weinig nieuwe gevallen in de tweede golf; maar Canada en Duitsland, klassieke lockdowners, ook. En Nederland, dat toch ook een vrij nonchalant beleid heeft gevoerd deze zomer, heeft meer nieuwe besmettingen dan de meeste andere OESO-landen.