Kernwapens

Kernwapens

Jeffrey Sachs, Amerikaans ontwikkelingseconoom en luis in de pels van Washingtons buitenlands beleid, legt nog een keer uit waarom de gestage uitbreiding van de NAVO – in 1999, 2004, 2009 en 2019, totaal 13 landen waarvan twee aan de Zwarte Zee – Rusland terecht zorgen baart. Zo’n expansie ziet er vreemd uit voor een ‘defensieve’ organisatie als de NAVO. Hij stelt bovendien:

‘De Russische invasie van 2022 had waarschijnlijk voorkomen kunnen worden als Biden ingestemd had met Poetin’s eis, eind 2021, dat de uitbreiding van NAVO zou stoppen. De oorlog had beëindigd kunnen worden in maart 2022, toen de regeringen van Oekraïne en Rusland een vrede voorstelden op basis van neutraliteit van Oekraïne. Achter de schermen oefenden de VS en Engeland druk uit op Zelensky om geen enkele overeenkomst met Poetin te sluiten, en door te vechten. Dat was het moment dat Oekraïne wegliep uit de onderhandelingen.’

Moet je ‘agressie belonen’ met een wapenstilstand? Of moet je een kernoorlog voorkomen door je te schikken in een niet-perfecte situatie … Twee manieren om er naar te kijken.

Sachs levert een gedenkwaardig citaat, van John F. Kennedy uit 1963, een jaar na de Cuba-crisis: ‘Landen die beschikken over kernwapens moeten hun belangen beschermen, zeker, maar confrontaties vermijden die een tegenstander geen andere keus laten dan tussen kernoorlog of een vernederende aftocht. Zo’n koers, in dit kerntijdperk, is alleen maar bewijs van ondoordacht beleid – of een collectieve doodswens voor de hele planeet.’

Kennedy loste de Cubaanse raketcrisis op door concessies, niet door wilskracht of machtsvertoon. Hij liet Amerikaanse raketten weghalen uit Turkije in ruil voor terugtrekking van Sovjet-raketten uit Cuba. Het jaar daarop tekende hij met de Sovjet-Unie het ‘Partial Nuclear Test Ban’ verdrag.