Ik snap ‘t niet – u wel

Ik snap 't niet - u wel

Mijn vraag kon worden teruggebracht tot dit: renteverhoging moet de vraag temperen; maar als inflatie wordt veroorzaakt door krapte aan de aanbodkant – namelijk: hogere energieprijzen, schaarste door logistieke problemen – dan werkt zo’n renteverhoging toch niet? Hogere rente zet toch niemand aan tot prijsverlaging?

Uit uw antwoorden hier een bloemlezing. Dat is altijd interpretatie, dus u kunt hieronder de uitgebreide reacties lezen en uw eigen conclusies trekken. Belangrijkste: er is meer dan alleen consumentenprijzen: de stand van de rente werkt ook door in de koers van de munt. Hogere rente=hogere euro=goedkopere olie en gas. Tweede: het mandaat van de ECB is ééndimensionaal namelijk: inflatie bestrijden. Dit in tegenstelling tot de Amerikaanse centrale bank, die inflatie moet beteugelen plus optimale werkgelegenheid scheppen. Derde: de ECB heeft maar één instrument, de rente, dus kan niet veel anders. Ook al zou dit medicijn leiden tot een recessie, misschien stagflatie. Vierde: inflatie is psychologisch, een verwachting van een realiteit. Dus die moet met verwachtingsmanagement bestreden worden.

Tot slot bedacht ik mij: de laatste centrale bankier die er in slaagde om een inflatiespiraal te keren, was Paul Volcker. Die bracht inflatie terug van 14,8% in maart 1980, tot onder 3% in 1983. De prijs was een enorme recessie in 1980-82, met werkloosheid tot 10% en boeren die met tractoren naar Washington reden (!)

Hieronder uw bijdragen, hier en daar wat ingekort:

M. Ackermans: ‘Dit is de eeuwige discussie tussen grofweg gezegd Keynesianen en monetaire economen (Friedman). Monetaristen sturen vooral op geldhoeveelheid en dus geldschepping, en daarmee inflatie (beperken) want ze vinden dat als dat stabiel en goed verloopt de economie maximaal wordt gestimuleerd. De indirecte weg dus. Keynesianen vinden dat directe stimulering via uitgavenverhoging/investering het beste is, en dat inflatiebestrijding secundair is. Ik denk dat de historie bewijst dat monetaristen gelijk hebben, en de heersende opvatting in de economie is dat ook. Het is ook het eeuwige debat tussen de zuid-Europese school en de noordwestelijk-Europese stroming. Ook die bewijst dat de monetaristische school overwegend gelijk heeft. Dit is zwart wit want er zijn wel degelijk nuances.’

E. Hellendoorn: ‘Zat woensdag in meeting met Lagarde – alles openbaar. Ze was überhaupt al te laat met renteverhoging… Taak ECB is prijsstabiliteit, inflatie 2% (misschien wordt het wel 4%, maar dat is gut feeling). Inflatie: 60% door energieprijzen. Deel hoge energieprijs komt door sterke USD vs zwakkere Euro. Door rente te verhogen wordt Euro hoger. 40% door vraag, ‘labour cost.’ Er is ongelooflijke hoeveelheid bullshit jobs die gefinancierd worden door lage rente, niet door hun waardecreatie. Dus, wat nu al in VS gebeurt, een heleboel start-ups worden opgeblazen. Leidt ertoe dat de flitsbezorger ontslagen wordt (en weer bij Schiphol gaat werken).

Dan is er nog de geopolitieke situatie: we kunnen niet hebben dat geld naar Emerging Markets stroomt, terwijl ze Rusland impliciet steunen (dit is mijn assessment). China zit in zwaar weer mede door stijgende westerse rente, en dat is geopolitiek relevant. Chinezen hebben gauw een probleem met USD priced commodity imports. En willen markten vertrouwen houden in de Euro, dan moet de positie verdedigd worden.’

E. van Rijswijk: ‘(…) Maar veel belangrijker is dat de ECB/Lagarde niet in gevecht is met de oorzaak van de inflatie, zelfs niet eens met inflatie zelf, maar met inflatieverwachtingen. Het gaat om wat er gebeurt in de hoofden van economische actoren. Daarom had Schnabel het in Jackson Hole ook over het gevaar van inflatie als een ‘reference point in peoples heads’. Ik vind het altijd lastig worden als we hierover gaan hebben, de intuïtie eronder wordt zelden goed uitgelegd en we komen nooit verder dan verwijzingen naar loon-prijs spiralen etc.

‘Maar het is meer dan dat, denk ik. Misschien moeten we inflatie zien als ‘mindfuck.’ Als er geen of lage en stabiele inflatie is, dan kunnen ondernemers rustig ondernemen en risico nemen. Als ze een goed idee hebben, gaan ze naar de bank, lenen geld en gaan aan de slag. Ze houden de kosten laag, innoveren, concurreren op het scherpst van de snede, et cetera. Maar bij hoge inflatie lukt dat niet. Dan is er onzekerheid over de prijzen van de toekomst, en dan krijgen ze hun spreadsheets niet meer ingevuld. Ze weten niet precies hoe hoog de kosten zullen zijn, et cetera. Het wordt, kortom, moeilijker om berekenend en rationeel te werk te gaan, en uit voorzorg – en vanwege de hogere risico’s – gaan ondernemers dan hogere prijzen vragen. En dan is het beest los.’

M. van Berckel: ‘Om te beginnen is inflatie en de oorzaken ervan gecompliceerd en onvoldoende begrepen door Central Bankiers zelf, aldus onder meer Powell en Knot in de laatste 6 maanden. Oorzaken van de huidige inflatie zijn onder meer het langdurige ruim geld beleid in onder meer VS, EU en Japan(QE). Tot voor juni had de ECB een negatieve rente. En waanzinnig experiment. Andere oorzaken zijn de Crisis in Supply als gevolg van COVID en de explosie van roerende goederen / grondstoffen prijzen als gevolg van de oorlog in Oekraine. Hoe deze drie krachten samenwerken is onnavolgbaar voor iedereen. causaliteit, multiplier effecten en exponentiële relaties om maar wat dingen in de hoed te gooien. Het is zonder meer zo dat QE een grote bijdrage heeft. Dat is de enige van deze drie hoofdoorzaken waar de Centrale Banken grip op hebben. Dus rente verhogen en desnoods een (diepe) recessie om de vraag af te remmen. De Centrale Banken weten hoe ze een recessie moeten verhelpen. Ze weten niet of onvoldoende hoe ze inflatie en vooral hyperinflatie moeten voorkomen. Ter bestrijding kennen ze alleen de moker/sledgehammer aanpak van desnoods scherpe renteverhogingen. Dat zullen ze vanwege deze asymmetrie in gereedschap altijd verkiezen vanwege de algemeen gedeelde grote angst voor de maatschappelijke ontwrichting die inflatie en vooral langdurige en hoge of hyperinflatie met zich meebrengt. Oorlog en revolutie.’

P. Dirks:

‘Volgens mij de volgorde:

1 Corona zorgt voor disruptie in aanvoerlijnen en daarmee in een vermindering van het aanbod. Dat is begin dit jaar nog niet hersteld.

2 de overheid pompt 85 miljard in de economie Corona maatregelen

3 Door Corona is er minder uitgegeven door de consument die vanaf half 2021 de schade gaat inhalen waardoor de vraag stijgt.

4 de arbeidsmarkt raakt overspannen bij deze hoge vraag terwijl aanbod nog last heeft van naweeën Corona.

5 hierdoor neemt de inflatie toe.

6 oorlog verergert een en ander door stijging energie kosten

7 inflatie vliegt de pan uit

7 terechte looneisen

8 gevaar loon en prijs spiraal

Dus gaat ECB rente verhogen om de oververhitting van de economie tegen te gaan. Daarbij wordt de ECB geholpen door

– hoge energie kosten die drukkend effect op de consumenten bestedingen zullen hebben

en tegengewerkt door

– de NL overheid met een sterk stimulerende begroting om de energiekosten te compenseren.

Natuurlijk moeten de lage inkomens worden geholpen, maar dat moet budgetneutraal door verhoging lasten hogere inkomens.’

Henq: “Maar consumenten zijn helemaal niet meer aan het lenen.” Het gaat niet om consumenten (of bedrijven), maar om nationale overheden. Zij hebben in de 2 corona-jaren massaal meer geleend om steun te kunnen uitdelen. En als je de inflatie wilt indammen moet je de geldhoeveelheid verminderen. En omdat geld=krediet, moet je dus de hoeveelheid uitstaande schuld verminderen.
Normaliter ‘rollen’ overheden staatsschulden door. De ene loopt af, dezelfde dag wordt een nieuwe uitgeschreven. Daar moet dus een einde aan komen, en dat ontmoedig je door de rente te verhogen.
Particulieren en bedrijven kunnen veel makkelijker de tering naar de nering zetten en de schuldposities afbouwen (in extreme gevallen door failliet te gaan). Overheden hebben langdurige verplichtingen en kunnen niet zomaar met minder budget toe, of een groter deel van hun inkomsten aan rentebetalingen besteden. Dat doet pijn, zeker ook electoraal.’

A. Dolk: ‘De EURO heeft geen globale waarde en zal slechts kunnen overleven door de rente af te stemmen op die van de USD, Gebeurt dat niet dan zal ze verworden tot niet meer dan een paaseilandstuiver. De geldhoeveelheid is zonder tegenprestatie extreem gegroeid. Ieder redelijk denkend mens kon al spoedig voorzien dat er een hyperinflatie in de maak was. Alle voorbereidingen daartoe werden zonder enige aarzeling getroffen. Kenneth Rogoff, hoogleraar aan de universiteit van Harvard en van 2003 tot 2005 chef-econoom van het IMF ziet dat ook en probeert al in 2009 duidelijk te maken, dat dit de gemakkelijkste manier voor de overheden is om de gigantische schulden – zijn woorden – terug te dringen. Nu zijn we hard op weg naar die hyperinflatie met dank aan ene Draghi en thans Lagarde van wie niet meer bekend is dan met zichzelf bezig te zijn naast incompetentie op eigen vakgebied (https://nos.nl/artikel/2173.... Thans moet er een forse inhaalslag worden gemaakt en zullen de grote schuldenlanden, geconfronteerd met die hoge rente, nu alsnog met hoge kosten worden geconfronteerd en worden gedwongen in eigen land orde op zaken te stellen. Corruptie, belastingheffing e.d. krijgen dan misschien toch nog eens de broodnodige aandacht. Ze hebben een uitweg, die al 15 jaar geleden had kunnen worden gevonden, nl het uit de EURO treden. Deze optie geeft de autonomie aan de schuldenlanden terug, iets waar zij zo op zijn gesteld. Gebeurt er niets, dan is dat einde EURO en worden alle EURO landen in de val meegenomen. Ik kan mij niet voorstellen dat hier de voorkeur aan wordt gegeven Indien wel, dan snap ik dat op mijn beurt niet.’