Hitler’s gebit

Hitler's gebit

Berlijn werd in mei 1945 veroverd door het Russische leger. Maar ze konden Adolf Hitler nergens vinden. Die had op 30 april zelfmoord gepleegd, en zijn lichaam was gecremeerd door zijn staf. Het enige wat nog herkenbaar was, was een kaak en enkele tanden en een kroon. Met hulp van de tandartsassistente en de orthodontist van patiënt Hitler werd het gebit het bewijs dat Hitler inderdaad dood was. Maar Josef Stalin besloot dat dit geheim moest blijven; de wereld moest blijven denken dat Hitler op de vlucht was geslagen. Zelfs maarschalk Zhukov, hoofd van de Russische krijgsmacht tegenover wie de Duitsers in Berlijn capituleerden, werd door Stalin in het duister gehouden. De tandartsassistente en de orthodontist werden gearresteerd en in goelag-kampen opgeborgen. (Pas bij een bezoek door Duits bondskanselier Konrad Adenauer 1955 werden zij en andere Duitse gevangenen vrijgelaten.) Stalin overleed in 1953 maar pas in 1965 publiceerde Elena Rhevskaya de waarheid. Zij was een bescheiden vertaalster die in die cruciale weken in het voorjaar van 1945 het hele proces van de verificatie van Hitler’s lijk had meegemaakt en genotuleerd.