Get a Life: reacties 4

Goed bezig Michiel, you have my full support!

===

Bedankt voor de uitstekende berichtgeving. Hoewel je ongetwijfeld overstelpt wordt met reacties, hierbij nog twee argumenten voor een snelle versoepeling die volgens mij onderbelicht blijven:

1. Als je zieke mensen in quarantaine plaatst neemt hun weerstand toe, totdat ze niet meer ziek zijn. Als je gezonde mensen in quarantaine plaatst neemt hun weerstand af, zodat ze vatbaarder worden voor ziekte. Hoeveel precies? Dat is niet duidelijk omdat een quarantaine van gezonde mensen nooit eerder heeft plaatsgevonden, maar het is wel duidelijk dat er een effect zal zijn.
2. Ieder levensjaar werkeloosheid komt volgens het SCP overeen met circa 1,1 maand gereduceerde levensverwachting. Zo bezien wordt er op de lange termijn een massamoord gepleegd door een strenge lock down.

===

Wat een verademing. Een auteur die met zijn lezers de controverse en kritiek op zijn stukken deelt. Hulde. Dit getuigt van intellectuele eerlijkheid en zelfvertrouwen.

===

Geeft niets Bick, af en toe eens lekker ongenuanceerd en dan weet je, je krijgt wat over je heen.

Het is ook mooi dat er zoveel respons is, stel dat er niets zou komen, iedereen aan de beademing? Eng scenario!

Bovendien was je opinie genuanceerder dan de bejaarden op een Waddeneiland droppen.

Overigens wordt corporate NL steeds slimmer: eindelijk mondkapjes en handschoenen in de cattle class van KLM. NS moet nog even de bocht nemen, maar dat is een kwestie van dagen.

===

Werkt helemaal prima zo: een stevig standpunt (je redenering klonk overtuigend) en dan deze heldere reacties.

Helpt mij en anderen bij het vormen van hun mening in het huidige oerwoud aan meningen en nepnieuws.

===

Nog een reactie v/e 74 jarige:

1. IC capaciteit aanzienlijk verhogen ( wij behoren tot de laagsten in Europa)
2. Beschermings middelen beschikbaar stellen, b.v. Testen, mondkapjes, App gebruik optimaliseren.
3. Voortgang nauwkeurig meten per regio en communiceren
4. Manage openbare leven binnen IC capaciteit
5. Mensen nemen zelf verantwoordelijkheid.

Tenslotte, het eerste artikel hier over was inderdaad wat “ruw”, maar dat moet kunnen.  Het belangrijkste is dat het mensen a/h denken zet.

Ik blijf trouw a/d Bicker.

===

Werkt helemaal prima zo: een stevig standpunt (je redenering klonk overtuigend) en dan deze heldere reacties.

Helpt mij en anderen bij het vormen van hun mening in het huidige oerwoud aan meningen en nepnieuws.

===

Wat mij stoort in de aanpak van de corona-crisis is dat de gevolgen van wat ik mismanagement zou willen noemen (te weinig mondkapjes, te weinig testen) keihard doorwerken in de maatregelen die genomen worden. Nog steeds blijkt onduidelijk wie wel/niet getest mogen worden, wie dat betaalt, zelfs voor medewerkers in verzorgingshuizen. Waarom niet gewoon gezegd: dat hebben we helaas niet goed gezien, maar daarom moeten we nu die en die maatregelen nemen. Op termijn is 1,5 meter economie (het woord zou verboden moeten worden) natuurlijk onmogelijk. Na de eerste harde ingrepen, waarvan we met zijn allen hebben gemerkt dat die werken, vind ik dat we weer meer verantwoordelijkheid en vrijheid aan individuele burgers mogen geven. Hoezo bepaalt de overheid dat ik niet mag golfen, tennissen, zeilen etc?

===

Samuel Johnson zei:  ‘De mensen wie men de minste fouten kan verwijten zijn gewoonlijk het vlugst bereid ze te erkennen.’ Vooral doorgaan in de geest van het tweede citaat.

===

Het is verstandig, maar niet populair om bij discussies die over sociaal gedrag gaan, onderscheid tussen mensen te maken.

Wat we graag doen is praten over aantallen, percentages, kansen, etc. En over mensen alsof ze zich allemaal hetzelfde gedragen. Mensen als zodanig bestaan niet; Nederlanders bestaan niet.

Ik roep de discussie over immigratie in herinnering: zelfs de suggestie dat je onderscheid maakt tussen gekwalificeerde mensen (die vrij snel aan de slag kunnen), mensen die je onderwijs geeft en taalles en mensen, waarvan je vrij zeker weet dat ze in de bijstand eindigen (en dus humanitaire steun krijgen), was al een stap te ver. Het bleven vluchtelingen en aantallen.

Met het al of niet werken met bonussen is het niet anders. Vanuit mijn vakgebied van Drijfveren is na uitgebreide research bekend dat sommige mensen (mensen met een efficiency drive) zeer graag met dit soort stimulus werken. Andere mensen werken liever vanuit hun relatie-drive aan team prestaties, etc. Ook hier geldt dat de discussie nergens naar toe gaat als je niet in staat of bereid bent onderscheid tussen mensen te maken. Het wordt dan tegen of voor bonussen; een zinloze dialoog.

Terug naar de huidige problematiek: het zou in alle opzichten kunnen helpen om te denken vanuit het risico dat ontvangers lopen. Dus een onderscheid naar soort ontvanger. Dat betekent mijns inziens wel direct ook dat dit niet vrijblijvend kan zijn. Het maar overlaten aan de mensen zelf lijkt me zeer in lijn met het denken in dit land (vrijheidsberoving mag niet) maar de downside risk lijkt me een snelle terugkeer naar besmetting. Aktieve selectie lijkt me hier onbespreekbaar (zie boven) en dus wil ik er wel voor pleiten, wetend dat het hoogstwaarschijnlijk niet wordt opgepakt.

Een slecht voorbeeld zagen we al: bezoek aan verpleeghuizen (nota bene de omgeving waar veel kwetsbaren zijn) moest verruimd voordat we naar de kapper mogen. Een merkwaardige poging om onderscheid naar ontvangers te maken of was het gewoon vanuit ondoordacht sociaal denken?

Al met al: het vraagt visie om onderscheid te implementeren. En voor visie….

Onze Koning doet een verstandig beroep op het groepsgevoel, de MP runt een project genaamd coalitie akkoord met een groot nieuw project erbij en we blijven hopen op iemand die ons perspectief geeft. Ik tenminste wel.

===

Naar ik vrees was dit toch echt een van je mindere stukken. Je gaat aan een aantal belangrijke dingen voorbij. Ik ken een aantal mensen die de ziekte hebben gehad, maar die niet in het ziekenhuis hebben gelegen. Bij één van hen is recentelijk in Hamburg een CT-scan gedaan. De schade aan zijn longen is aanzienlijk en het is vrij zeker dat hij niet meer de oude gaat worden. Hij was een fanatiek fietser, niet in de risicogroep. Je gaat ook voorbij aan de signalen dat de ziekte – anders dan wij eerst dachten – ook een kleine groep kinderen lijkt te gaan treffen. Ik zit in het bestuur van de fondsenwervende stichting van het Amsterdam UMC en heb uit dien hoofde veel contact. Je hebt geen idee hoe groot en complex het capaciteitsvraagstuk is. En dan, wie wil er nog dokter worden als stelselmatig en dagelijks beslissingen moet gaan nemen over leven en dood, vanwege de door jou gepropageerde ‘get a life’ boodschap? Nee Michiel, zowel Jord als jij hebben wellicht een punt als je simpel in grote getallen denkt en niet in mensen. Vooral niet aan de mensen die het dan maar moeten doen voor jouw vrijheid en vrije mening. We leven in een tijdperk van ’sweeping statements’ en botte meningen. Ik waardeer jouw nieuwsbrief en ken je als genuanceerder dan dit. Verbeter jezelf.

===

De heftigheid van onze reactie op het coronavirus doet mij vermoeden dat dit ook een symptoom is van iets anders. Om het kort te houden: ons verlangen alle ballen in de lucht te houden. We weten natuurlijk van verschillende grote problemen, maar die kunnen we nog op afstand houden. We financieren met schuld, putten de natuurlijke bronnen uit, willen niet weten van een strijd om de macht in de wereld en nog een paar.

Deze infectie maakt het concreet, dat er dingen kunnen gebeuren waar we niet zo veel over te zeggen hebben. Dat geeft heftige reacties.

En uiteindelijk misschien een besef van beperking, dat we hooguit voor een paar kunnen of moeten kiezen.

Maar dan moet ons wereldbeeld veranderen.

Hoe moeilijk dat is blijkt uit wat we bereid zijn op te offeren.

Met een offer hoop je een bepaalde structuur in stand te houden, met een keuze incasseer je dat het anders wordt.

===

Ik blijf mij bij dit soort discussies continue verbazen. Waarom?

Ons buurland Duitsland heeft behoorlijk ander regime vwb Corona. Zoals Merkel net in het parlement heeft gezegd: we moesten terug naar een beheersbaar niveau van besmetting. Dan kunnen we áls er een nieuwe besmetting is, iedereen en alles hierop testen en isoleren. Waarom lukt het Duitsland wel en ons niet? Ook het percentage doden is veel lager dan in omringende landen – wat is hiervan de reden?

Mijn dochter studeert in Zuid-Korea. Daar zijn ze niet overvallen door de hoeveelheden besmettingen, maar hebben het beheersbaar gehouden en testen zich in de rondte. Er is bijv deze week een rapport uitgekomen dat er in Seoul besmettingen bleken in een gebouw. Het werd afgegrendeld, mensen werden getest en besmettingen werden gesignaleerd. De besmetting onder controle en vertrouwen van de maatschappij dat ze niet zo bang hoeven te zijn voor besmetting is weer toegenomen.

Mijn dochter zit gezellig in restaurants en cafe’s met vrienden. Ja, die zijn gewoon open. Ze maakt zich zorgen over ónze lock-down. (in Feb/Maart was dit natuurlijk andersom)!

Vandaar mijn verbazing: waarom is het massaal testen voor ons onmogelijk? Wat heeft Duitsland in het water dat het hen wel lukt, het aantal doden drastisch minder te hebben dan veel andere landen en ons niet?

Massaal testen zie ik als het middel om het vertrouwen van mensen te boosten in deze tijd. Waardoor zij en hun collega’s/vrienden/patienten zich minder zorgen hoeven te maken, omdat een besmetting snel zal worden opgepakt. En waardoor de volgende golven van besmetting beter te managen zijn.

===

Bedankt voor de nieuwsbrief én voor het blijven doorbijten over dit onderwerp.

Helemaal eens met nemen van eigen verantwoordelijkhed. Dat doe ik (71) ook achter mijn geraniums. Alsof mijn leven ervan afhangt en nu maar hopen dat ik binnenkort weer mag golfen en tennissen.

Ik word echter somber van de gelatenheid waarmee we een forse portie Nederland naar de slachtbank laten leiden, alsof er geen alternatief is.

Ik lees en zie namelijk tegelijk het verhaal van de wiskundige Bert Slagter, die nog eens uitlegt dat wanneer je (bijv.) 0,8, de inmiddels vermaarde besmettingsfactor R, een fors aantal keren met elkaar vermenigvuldigt, dat je dan een dalende lijn krijgt, die naar nul toe beweegt.

En, zegt hij, dan kom je – binnen een ruime maand – in de buurt van de aantallen waarmee je het virus kan indammen (containen), zoals nu in Nieuw Zeeland. Dat lijkt mij de moeite waard: gewoon weer naar de bioscoop kunnen of een biertje in het café. En daarnaast een paar duizend contact-checkers die iedere besmetting onderzoeken op hun contacten en daar een ‘quarantaine ring’ omheen leggen.

Maurice de Hond wordt wat specifieker en geeft aan, dat het vooral hotspots (o.a. verpleeghuizen) zijn, waar de besmetting plaatsvindt. Dus als je je daar op richt ben je met de 80/20 regel op een nog snellere weg dan Slagter. Daarnaast pakt de laatste ook nog de verspreiding via de droge lucht aan. Hoe droger hoe makkelijker de mini-mini druppeltjes (aerosols), met daaraan de virusjes gekleefd, blijven zweven. Dat komt extra veel voor in ventilatiesystemen die de droge lucht van kamer naar kamer pompen. Dus meer naar buiten zegt hij. Makes sense.

De derde verstandige bron lijkt mij de gezondheidseconoom Koolman, die in Nieuwsuur pleitte voor “de ‘methode Zuid-Korea’; het op grote schaal testen en volgen van coronagevallen en al hun contacten van de afgelopen periode. “Die mensen zouden allemaal moeten worden geïsoleerd. Dit is het virus echt proberen te doven, en wachten tot er een vaccin is.”

Kortom: uitbannen kan en dan houd je tienduizenden oma’s, opa’s, vaders en moeders weg van een verstikkingsdood. Lijkt me de moeite waard.

===

Michiel, wat een knap stuk open / community journalistiek. Ik heb veel bewondering voor hoe je een stok in het zand durft te steken en vervolgens ook weer andere meningen een platform geeft.

===

Je conclusie zegt ‘t al; laat een ieder zichzelf kunnen beschermen door ( net als de verstandige Belgen en anderen al deden ) mondkapjes in ‘t openbaar verplicht te stellen. Simpel en redelijk afdoende want de 1.5 m regel kan gewoon niet worden gehandhaafd en indien men mondkapjes verplicht stelt is iedereen gelijk en is er een vorm van bescherming onafhankelijke jk of dat actief of passief is.

Het argument van het algemene nut van mondkapjes is fictief: alle medische gebruik wijst naar ‘t voordeel terwijl Aziaten er al jaren aan gewend zijn.

Als risico groep zou ik me veel zekerder buiten voelen als anderen ook een kapje op hadden – zelfgemaakt of niet.

===

Good riddance volgens mij als die persoon zich unsubscribed. ‘Die domme youtube video van die gast die zei dat we mid april op nul doden zullen zitten’ is wiskundig gezien helemaal juist en die nuance wordt ook op gewezen door de maker van het filmpje. Een nuance die niet besteed is aan deze lezer. Hoe dan ook, ik sluit me van harte aan bij jouw betoog. Flink klaar met het overheidsoptreden net als eigenlijk al mijn vrienden, familie, collega’s enz.

===

Zeer geschrokken van de (eerste) bijzonder negatieve reactie. Ik ben 70+, chemicus met veel biochemie ervaring. De laatste 20 jaar zeer frequent in China.

Ik weet heel goed hoe mezelf te beschermen tegen de risico’s die gelukkig in dit geval beperkt zijn. Helaas zie ik dit soort overtrokken negatieve reacties vaker voorbij komen. De doemdenkers lijken de sfeer meer en meer te bepalen. Zeer spijtig.

Houdt goede moed.

===

Volgens mij heeft jouw redenering een paar blinde vlekken. Jij gaat uit van eigen verantwoordelijkheid, maar dat is volgens mij een grote denkfout. Als we alleen voor onszelf verantwoordelijk waren, was het simpel. Wie risico neemt loopt grotere kans om ziek te worden of dood te gaan. Eigen probleem dus. En doodgaan is niets nieuws, dus ook daar moeten we tegen kunnen. Maar de impact van één ziektegeval in tijden van corona is, door de enorme besmettelijkheid en afwezigheid van een vaccin of medicijn zo ontzettend vele malen groter dan alleen op jezelf. Jij hebt misschien geen vriend die nu al maanden op een wachtlijst voor een open-hart operatie wacht,  een vriendin die moet wachten tot ze met een levensreddende immunotherapie mag beginnen, of getraumatiseerde vrienden in de zorg die zeggen dit echt nooit meer van hun leven mee te willen maken. Het ziekteproces en eventuele dood bij een griep verloopt echt veel minder gruwelijk dan bij dit virus. Vandaag nog kreeg ik een appje van een overbuurvrouw, die na 8 weken ziek zijn eindelijk kleine stukjes zonder rollator kan lopen, nog steeds in een revalidatiecentrum zit en nu overspannen is verklaard door alles wat er haar is overkomen. Je doet vind ik ook wel erg luchtig over de afkondiging van tijdelijke lockdowns. Alsof je dat allemaal zomaar aan en uit kunt zetten. En wat betekent dat voor de ontwikkeling van kinderen? Steeds weer weken achter elkaar thuis te worden gehouden? Voor docenten? Ouders? Heb je niet gelezen, dat kinderen in ongunstige thuissituaties  al na drie weken zonder school een achterstand oplopen, die niet meer in te halen valt en hoeveel kinderen er op het moment in onveilige situaties thuis zitten of zelfs geheel van de radar zijn? Wat ik heel lastig vind aan je verhaal, is dat er volgens mij nu van ons gevraagd om onze dagelijkse beslissingen op drie niveau’s te nemen: 1) durf je het aan voor jezelf 2) durf je het aan voor degene met wie je afspreekt en 3) wat zijn de mogelijke gevolgen van je handelen voor het geheel. Het gaat namelijk niet alleen om de keuze die je maakt voor jezelf. Als jij ziek wordt neem je mogelijk een ziekenhuis- of IC bed in beslag, werk je mee aan de verspreiding van een heel besmettelijk virus en dus het risico dat het hele land weer plat moet. Dat denken op drie niveau’s moet je je realiseren, willen en ook kunnen. Dat is denk ik lang niet iedereen gegeven en als dat wel zo is, weet je nog lang niet altijd wat wijsheid is. Daarom kan het echt geen kwaad als de overheid ons allemaal daar richting in geeft, beperkingen oplegt en er alles aan doet om te voorkomen dat we alsnog terugvallen naar de exponentiele en ongebreidelde groei van het virus voordat er een vaccin is uitgevonden. Want je gaat me toch niet vertellen, dat je was ontgaan dat dat echt een fundamenteel verschil is met een ‘gewone’ griep?

===

Om wat meningen op te halen, heb ik je artikel op mijn timeline op FB geplaatst. Dat leidde tot een aantal reacties. (…) Dank voor het (opnieuw) aanzwengelen van een dialoog die mijns inziens gevoerd moet worden. En dan liefst op de zorgvuldige manier die ik van je gewend ben. Je uitglijder is je vergeven, mooi dat je daar ook zelf je excuses voor hebt aangeboden.

===

Goeie actie, reacties oproepen, tegenspraak brengt ons verder.