Een Stalin-kenner

Een Stalin-kenner

Stephen Kotkin is het beste wat ik tot nu toe gelezen heb over Rusland, Oekraïne, Poetin en NAVO. Hij is historicus op Princeton, is bezig aan het derde deel van een biografie van Josef Stalin, en werd geïnterviewd door de hoofdredacteur van The New Yorker. Het is al een week oud, maar ik geef het toch graag door.

Hij is het ‘respectvol’ oneens met Mearsheimer, dat NAVO de agressie van Rusland toch deels heeft uitgelokt met expansie en verbroken beloftes.

“Het probleem met hun redenering is dat, als NAVO niet had uitgebreid, dan Rusland niet zou zijn geworden wat het nu is. Maar wat we nu hebben met Rusland is niet een verrassing. Het is geen afwijking van een historisch patroon. Voordat de NAVO überhaupt bestond, in de negentiende eeuw, was Rusland ook al zo: het had een autocraat. Er was repressie. Er was militarisme. Argwaan tegen buitenlanders en het Westen. Dit is het Rusland dat we kennen, en het is niet een nieuwe versie van Rusland die gisteren of in de jaren ’90 is gearriveerd.”

“(Rusland) wil gezien worden als grootmacht. Het probleem is nooit geweest dat het land geen identiteit had, of eigenwaarde, maar dat het nooit zijn hoge aspiraties kon waarmaken. Het Westen is altijd machtiger geweest.”

Hoe definieer je ‘Het Westen?’

“Het Westen is een serie instituten en waarden. Het Westen is niet een geografische plek. Rusland is Europees maar niet Westers. Japan is Westers, maar niet Europees. Westers betekent rechtsstaat, democratie, recht van eigendom, open markten, respect voor het individu, vrije meningsuiting, en alle andere vrijheden waar we plezier aan beleven, die we soms vanzelfsprekend zijn gaan vinden.”

Kunnen we op tegen iemand die met kernoorlog dreigt?

(Nee, want we willen niet de eerste bom gooien.) “Maar we zijn bezig de Oekraïners tot de tanden te bewapenen. En er gebeurt heel veel in het cyber domein waar we niets van af weten want de mensen die erover praten weten niks, en de mensen die iets weten praten niet. (…) De zwaarste en belangrijkste sancties gaan altijd over technologie-overdracht. Je moet ze uithongeren van technologie.  Je kunt dit regime pijn doen en het een technologie-woestijn  maken.”

“In iedere oorlog heb je na drie of vier weken een pauze. Pantsers repareren, ammunitie en brandstof inslaan, vliegtuigen repareren. Reserves invliegen. Er is altijd een geplande pauze na drie of vier weken. Kiev kan die pauze gebruiken om zelf te verversen, en nieuwe wapens in te slaan. Dan kan het misschien nog langer verzet bieden.

“De belangrijkste factor is dat Rusland nooit in staat zal zijn om Oekraïne te bezetten. Ze hebben niet voldoende leger; ze hebben niet genoeg administrateurs, of medewerking van de bevolking.

‘De Nazi’s kwamen in 1940 Kiev binnen. Ze pikten meteen alle luxe-hotels in, maar na een paar dagen begonnen die hotels te ontploffen. Ze waren ge-booby-trapped. Als je administrateur bent in bezet Oekraïne, of legerofficier, en je bestelt een kopje thee – zou je dan een slokje durven nemen? Wil je de contactsleutel van je auto omdraaien? Ga je het licht aanzetten in je kantoor?”

Sun Tzu zei dat je een ‘gouden brug’ moet bouwen voor je tegenstander, waarover hij zich kan terugtrekken.

“Exact. Misschien kunnen we een proces aanslingeren waarbij Poetin in gesprek raakt met de president van Finland – die hij respecteert en goed kent  – of de premier van Israel. (…) Iemand die met hem een proces in werking zet waarin hij geen maximalistische eisen meer stelt en waarmee de situatie op de grond de tijd krijgt om te veranderen.”

(ook op podcast, hier)