Cijfers over nepnieuws

Cijfers over nepnieuws

Het is nog steeds geen sluitend bewijs, en het is helaas enerzijds-anderzijds, maar dit artikel baseert zich op getalsmatig onderzoek onder 2.500 echte Amerikanen, en bevat veel links naar nog gedetailleerder studies. Dat zijn er niet veel maar indien goed geselecteerd zou 2.500 representatief kunnen zijn.

Glas half vol: het valt reuze mee en het lijkt steeds meer mee te vallen.

Het percentage volwassenen dat fake news websites bezocht (‘recent geopende sites, met regelmatig misleidend of fout nieuws, vrijwel geheel ten faveure van één van de kandidaten’) was 27%. Maar hun bezoeken waren maar 2% van hun totale nieuwsconsumptie. Zelfs onder de extreem conservatieve Amerikanen, die meer dan de helft van de bezoeken aflegden aan nepnieuws-sites, was dit maar 8% van hun totale nieuwsleesgedrag.

Scherpe daling in 2018, in de aanloop naar de ‘midterms:’  slechts 7% van Amerikanen bezocht nog nepnieuws-sites (was dus 27%). Ook het aantal mensen dat via Facebook op het spoor was gekomen van deze nep-bron, was geslonken tot bijna nihil.

Geen aanwijzing dat nepnieuws de stemming heeft beïnvloedt: zie ook het feit dat meest enthousiaste lezers juist de meest conservatieve waren, en dus waarschijnlijk toch al voor Trump zouden hebben gestemd.

Glas half leeg: weinig mensen kunnen wel heel veel mensen bereiken.

Glas half leeg: zelfs als het maar weinig mensen zijn die nepnieuws lezen, dan kunnen ze disproportioneel veel invloed hebben als ze politiek actief zijn of invloedrijk, en hun misinformatie breed verspreiden.

Nepnieuw vervormt en devalueert het publieke debat: liegen wordt onderdeel van het circus. Moeten presidentskandidaten eerlijk zijn? Onder Republikeinen zei 71% ‘ja’ in 2007. Nu is dat percentage 49%.

‘De meest zorgwekkende disinformatie in de Amerikaanse politiek is de ouderwetse soort: valse of misleidende verklaringen van gekozen politici. (…) in een zwaar gepolariseerde politieke omgeving is het niet zo riskant om  dingen te zeggen die niet zijn onderbouwd, dus politici hebben geen reden om nauwkeurig te zijn.’