China

China

Voor het eerst dat ik een verhaal lees dat in een paar pennestreken neerzet hoe het nu is om in China te leven. ‘Alles wat je verkeerd kan doen in stadsplanning is verkeerd gegaan in Beijing. Het klimaat is droog en er zijn regelmatig zandstormen vanuit het noorden. De straten zijn niet berekend op wandelaars, maar als je door de stad zou lopen zou je zien hoe de keizerlijke geschiedenis langzaam wordt overwoekerd door de socialistische (…) Beijing is dus een woestijnstad met Stalinistische kenmerken.’

En: ‘Honderd jaar geleden was Shanghai de stad in Azië waar ambitieuze mensen comfortabel konden leven en tegelijkertijd een grote berg geld konden verdienen. Dat is nog steeds het geval.’

En: ‘In ben in 2018 uit Hong Kong vertrokken, nog voor de protesten en de politieke onderdrukking. Het voelde toen al als leven in een aftakelende stad. Ja, Hong Kong is als stad een paradijs. (…) Manhattan meets Maui, in andere woorden, aan de monding van de Pearl rivier. (…) Maar Hong Kong was ook de meest bureaucratischs stad die ik ooit heb meegemaakt. (…) De centrale overheid ziet Hong Kong als weinig meer dan een verwend kind. Beijing behandelt Hong Kong als een maagzweer: een probleem dat weggewerkt moet worden met hopelijk niet te veel pijn.’

Maar het verhaal is lang en er staan nog veel meer pareltjes in.