Een blije Uber-rijder

Een blije Uber-rijder

Na al het gezeur over wat er mis is met Uber, nu weer eens een verslag van iemand die in de gele taxi’s van New York heeft gereden en zielsgelukkig is dat hij is overgestapt naar Uber. ‘Je tolereert alle tegenwerking omdat je aan het einde van je shift alleen maar je hersens wilt uitzetten en op een bed wilt neervallen en geen energie meer hebt om na te denken over een andere strategie. En dan komt Uber uit de hemel vallen. (…) ‘Uber geeft vrijheid, totaal onbekend voor taxichauffeurs die zo snel als ze kunnen Brooklyn ontvluchten als ze iemand hebben gedumpt. Voor de gele taxi’s bestaat alleen Manhattan en de vliegvelden; de rests is ‘drakenland.’ Voor mij vormen alle vijf boroughs mijn kantoor.’ Na tien uur rijden: ‘In rideshare ben je je eigen baas. Ik beslis of ik ga luisteren naar mijn rug die een beetje pijn begint te doen, of naar het geluid van mijn leeglopende bankrekening. Rideshare technologie biedt ook dezelfde verslavende dopamine die ons aan de smartphone vastklinkt, en die het lichaam voortduwen over hobbels als vermoeidheid, stress en stijfheid. Het is goedkoper dan een paar aspirines.’