Besmettelijkheid?

Besmettelijkheid?

De Bicker bracht vorige week, net als veel andere media, de studie die inventariseerde hoe lang het coronavirus op welke oppervlakken overleeft. Die is volgens een handvol experts te snel door de media – dus ook hier – opgepikt. ‘Dit laat zien waarom analyse en debat door deskundigen belangrijk is, en waarom we moeten zoeken naar een deskundige consensus, in plaats van te vertrouwen op één enkele bron,’ schrijft Otto Yang, specialist besmettelijke ziekten bij UCLA Medical Center, in een post. De media publiceren verhalen die elkaar voortdurend tegenspreken, voordat er een consensus is ontstaan, zegt hij. De studie zegt bijvoorbeeld dat het ‘plausibel’ is dat het coronavirus in de lucht overdraagbaar is. ‘Dat is technisch wel juist, maar net zoiets als zeggen dat het ‘plausibel’ is dat je de Lotto kunt winnen. Ja, dat kan gebeuren, en het kan zeker gebeuren als je 292.201.338 lootjes koopt. Maar is dat experiment relevant voor de echte wereld? ‘Plausibel’ betekent niet dat het zeker gebeurt.’

Het virus moet ook in een minimum-hoeveelheid op een oppervlak – roestvrij staal en plastic werden specifiek genoemd in de studie – aanwezig zijn om besmettelijk te zijn. Gregory Poland, vaccine-onderzoeker bij de Mayo Clinic, zegt: ‘Het feit dat je een virus op een oppervlak kunt identificeren betekent nog niet dat het besmettelijk is.’